วิทยานิพนธ์ดาร์คแลนด์ ฉบับเฮอร์บี้งุงิ(?) ป.โท

ข้อมูลเบื้องต้น

 

themy  butter

เนื้อเรื่อง

เก็บกระเป๋าเดินทาง

รวมบทกวีสไตล์ดาร์ค

 

          หลังจากข้าส่งงานวิทยานิพนธ์เสร็จข้าก็มาดูงานของป.ตรี ทันที วิทยานิพนธ์ของป.ตรีมีให้เลือกหลายหลายจนข้าเลือกไม่ถูกเลย แต่ด้วยความเรียนกวีกาพย์กลอนมาเยอะเมื่อปะกับหัวข้อบทกวีสไตล์ดาร์คก็ไม่ลังเลเลยที่จะเลือก และเนื่องจากท่านบลูโรสของเราเปรียบเสมือนนักกวีคนนึงที่มีผลงานอันหลากหลายข้าเลยเลือกที่จะนำผลงานของท่านผู้นี้มาเป็นสะส่วนมาก โดยข้าเลือกจะเดินทางไปที่ "หอคอยวรรณกรรมดาร์ค" โฉนดเลขที่ 13 เมืองหลวงโอโรปัส นครบาเอล มณฑลฮาเกนทิ แคว้นแห่งรัตติกาล ข้าจะเลือกผลงานของท่านบลูโรสมาเป็นตัวอย่างในงานวิทยานิพนธ์ของข้าแล้วกัน แต่เอ๊ะ! แล้วข้าจะเอาจอบมาทำไม.. นั่นสินะ
 

 

             รวบรวมโดย... 

Dark  ไม่ใช่แค่เสื้อผ้าสีดำมืด ไม่ใช่การแต่งหน้าแต่งตัวหลอนๆ แต่เป็นศิลปะ 
Dark  ไม่ใช่ความสยดสยอง เเต่คือความสงบ
Dark เป็นปรัชญาความคิดและเป็นวิถีชีวิตของคนกลุ่มหนึ่ง
Dark เตือนใจตนเองเสมอว่า.....ความมืดมิดและความตายนั้น...ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป.....
Dark เข้าใจในชีวิต เข้าใจการเกิดแก่เจ็บตาย แต่มิได้หมายความว่าชื่นชอบกระหายความตายเเละความเจ็บปวด

Dark  ไม่ใช่ผี ไม่ใช่ความสยดสยองและยิ่งไม่ใช่ความรุนแรง แต่คือชีวิต..คือการพินิจคิดถึงชีวิตตั้งแต่เกิดจนตาย 
Dark  ให้ความสำคัญต่อความตายเพราะนั่นคือจุดหมายปลายทางของมนุษย์ทุกคน 
Dark มองว่าความตายคือสิ่งที่ทำให้เวลาในช่วงที่มีชีวิตนั้นมีคุณค่า 
Dark  ยกย่องบูชาความตายแต่ไม่ใช่โหยหาความตายและไม่เคยสนุกสนานเพลิดเพลินไปกับ ภาพความตายของสัตว์หรือมนุษย์คนใด ถึงกระนั้นก็มิได้หวาดกลัวมันจนเสียสติ
Dark  มักสอนคนที่รู้จักว่าจงมีชีวิตอยู่ด้วยสติ อย่ามีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดกลัว
Dark  ไม่ใช่คนรักความรุนแรง แต่เปราะบางมากกว่าคนทั่วไป ร้องไห้และเจ็บปวดง่ายมาก
Dark  ยิ้มได้หัวเราะได้ แต่โดยทั่วไปมักไม่อยากมีความสุขเกินกว่าเหตุ เพราะเมื่อมีความสุขมากๆคนเรามักจะลืมสติ แต่มีชีวิตอยู่ด้วยสติสัมปชัญญะ

DARKLAND





 

เพลงใบไม้ : กุหลาบสีน้ำเงิน
ชั้นวางหนังสือที่ 2

 

ใบไม้น้อยลอยเคว้งคว้างกลางลมแผ่ว

ส่งเสียงแว่วเวิ้งว้างบนทางหนาว

ให้โศกเหงาเศร้าช้ำน้ำตาพราว

ใบนั้นราวจะลาร่างระโรยไกล

.
อ่านต่อ...คลิก...

น้ำตาปีศาจ : กุหลาบน้ำเงิน
ชั้นวางหนังสือที่ 17

หมด หนทาง ว่างเปล่า ใจร้าวราน

สิ้น วิญญาณ พานสิ้นใจ ไร้ความหมาย

ความ รักเรา แหลกลาญ ล้มทลาย

หวัง สุดท้าย กลับกลาย เป็นเพียงเงา

.
อ่านต่อ...คลิก...





งานเลี้ยงเหล่าภูติ : Faery
ชั้นวางหนังสือที่ 13





เผยรอยร้อยยิ้มที่พริ้มพักต์
ฝากสลักตราตรึงคนึงหา
แว่วเพรียกเพลงพร่ำคำพรรณา
กับมายามนต์กลองที่ก้องกึก
.
อ่านต่อ...คลิก...




Dark : แคต
ชั้นวางหนังสือที่ 12





...กาลเวลา พาใจ สู่ความดาร์ค
เหลือประหลาด โลกมนุษย์ แสนโศกสันต์
แสงสว่าง หมดไป ทุกวี่วัน
ความชั่วช้า แสนอนันต์ เข้ามาแทน
.
อ่านต่อ...คลิก...





น้ำตาหนึ่งพันหยด : กุหลาบสีน้ำเงิน
ชั้นวางหนังสือที่ 18

พันราตรี กี่ร้อนหนาว เฝ้าทนฝืน
นับวันคืน คือหมื่นปี ที่คอยหา
หัวใจช้ำ ย้ำคำ ร่ำอำลา
หยดน้ำตา พร่างหยาดรด รวดร้าวใจ
.
อ่านต่อ...คลิก...
 

BLACK ROSE POEM : กุหลาบน้ำเงิน

ชั้นหนังสือที่ 19

“กุหลาบแดง” แต่งวาจา พาตอกย้ำ
ดังถ้อยคำ พร่ำรักไว้ ให้ชวนฝัน
หลงกลิ่นหอม หวนกลิ่นเจ้า เฝ้ารำพัน
คืนเปลี่ยนผัน กุหลาบนั้น ...พลันโรยลา

.
อ่านต่อ...คลิก...

สังหารแมวริน : โรมมี่,ท่านพี,บลูโรส

ชั้นหนังสือที่ 29

แมวริน...เเมวริน...เจัาเเมวน้อย
ข้านั้นคอย มองดูเจ้า ทุกค่ำเช้า
จะเฉือน ...จะเฉือน...แมวเบา-เบา
เเล้วคลุกเคล้า เป็นแมวย่าง ให้คนชิม
.
อ่านต่อ...คลิก...
:+: ใจข้าชอบอันนี้สุดแล้ว บ่งบอกถึงความเป็นดาร์กแลนด์มาก
 

รอคอยกลางสายฝน : กุหลาบน้ำเงิน
ชั้นหนังสือที่ 25



ฝน กระหน่ำ ให้เหน็บหนาว และเหนื่อยล้า
ตก ลงมา พาใจ ไห้โหยหวน
คือ หยาดพิษ ปลิดชีพซ้ำ ช้ำคร่ำครวญ
น้ำ ใจป่วน รวนร้าว ...ร่ำทุกข์ตรม...
.
อ่านต่อ...คลิก...

"My tears will never dry" นามปากกา กุหลาบน้ำเงิน
ชั้นหนังสือที่ 35





หลงเพียงมายา : กุหลาบน้ำเงิน
ชั้นหนังสือที่ 39

กุหลาบลืม รสรัก เคยเร่าร้อน

ใครเว้าวอน มิหวั่นใหว ไร้ปรารถนา

เคยเจ็บนัก จึงชักเห็น เป็นชินชา

ใจของข้า ขึงกำแพง ขึ้นกีดกัน

.
อ่านต่อ...คลิก...

          :+: พอเท่านี้ละนะ ข้าขอรวบรวมไว้เพียงเท่านี้ถ้าท่านอยากอ่านยิ่งกว่านี้ข้าแนะนำให้ไปหาอ่านได้เลยที่ หอคอยวรรณกรรมดาร์ค ที่อยู่ข้าจดไว้ให้แล้วด้านบน คงมีหลายๆคนสงสัยว่าทำไมข้าถึงไม่เอามาให้หมดละตัดท่อนทำไม เพราะข้าอยากให้พวกท่านเข้าไปดูในที่ที่เจ้าของแต่งไว้เอง ไปให้กำลังใจเขา เพื่อที่เขาจะมารังสรรบทกลอนบทกวีที่ไพเราะให้เราได้อ่านได้ดูอีก และอีกสิ่งที่ข้าอยากฝากเอาไว้กาพย์กลอนกวีไทย สิ่งพวกนี้คอวัฒนธรรมอันดีงามรักษาไว้ให้อยู่กับประเทศไทยไปนานๆ
 

อันหนึ่งพัน ราตรี ที่เงียบเหงา
โอ้ความเส้า ที่คอย ถวิลหา
ความมืดมิด ประจักแล้ว แก่ตัวข้า
ความมายา ในความมืด อันนิรันดร์

                                                                     เฮอร์ไบโอนี่ เฟนดิ บริสเก็ต
                                                                   นักศึกษามหาวิทยาลัยดาร์กแลนด์